Szkoła Beacon Hills

Przyspieszyło mi tętno na dźwięk wypowiadanych przez niego słów.
Odetchnęłam głęboko, próbując zapanować nad sobą.
- A ty sprawiasz, że trudno mi jest siebie kontrolować - szepnęłam.
Nagle odczułam ogromną tęsknotę za nim, za jego ciepłem, zapachem... Nie mogłam się powstrzymać i wtuliłam się w niego. Dopiero wówczas odkryłam, jak bardzo tego potrzebowałam.
Wiedziałam, że Stiles nie da rady wyleczyć się tak szybko z miłości jego życia, ale wierzyłam, że może będąc ze mną za jakiś czas to uczucie wyblaknie. Kiedyś będzie musiał wybierać. Wolałam o tym na razie nie myśleć. Teraz dla mnie liczyło się tylko to, że był przy mnie. I to mi wystarczyło.

Staliśmy na korytarzu tuląc się do siebie. Obejmowałem ją najczulej jak tylko potrafiłem. Była dla mnie bardzo ważna.
Po chwili kiedy się odsunęła spojrzałem na nią i powiedziałem:
- Tylko wiesz ja za bardzo nie wiem jak postępować z dziewczynami. – uśmiechnąłem się do niej.

Posłałam mu filuterny uśmiech.
- Nauczysz się. Na początek możesz zaprosić mnie na naszą pierwszą randkę - powiedziałam, puszczając do niego oko.

- Dobra ok. – poprawiłem swoją koszule w kratę. – No a więc czy ty Ivy chciałabyś pójść ze mną na randkę? – zapytałem posyłając jej gigantyczny uśmiech.

Na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Byłem bardzo szczęśliwy, że się zgodziła. Randka z Ivy to było coś.
- A gdzie chciałabyś pójść? – spytałem przysuwając się do niej.

Wzruszyłam ramionami.
- Właściwie jest mi to obojętne. Byle tylko pobyć z tobą - powiedziałam, trzepocząc rzęsami i korzystając z okazji, że był blisko mnie, przejechałam palcem po jego ramieniu. - Dostosuję się do twoich propozycji.

Uśmiechnąłem się w jej stronę gdy usłyszałem odpowiedź i lekko pocałowałem ją w policzek.
- To może kręgle? Umiesz grać? - zapytałem.

Pokiwałam ochoczo głową.
- Jasne. Kiedyś często tam przychodziłam. - Z kręgielnią wiązało się wiele świetnych chwil spędzonych w towarzystwie koleżanek, jak i kolegów. Uśmiechnęłam się na te wspomnienia. - To na kiedy się umawiamy? - Spojrzałam na niego z błyskiem w oku.

- To może jutro? A nie czekaj spotykam się ze Scottem. A może ….. – spojrzałem na Ivy. – Wiesz co jak chcesz to mogę odwołać wyjście ze Scottem i tak spędzam z nim mnóstwo czasu. A pierwsza randka musi być idealna no nie? Scott może poczekać. To co możesz jutro? – spytałem z uśmiechem.

Pomyślałam chwilę. W zasadzie jutro miałam cały dzień wolny.
- Już nie mogę się doczekać - uśmiechnęłam się do Stilesa zalotnie.
Naprawdę, bardzo odpowiadał mi ten plan.
Kiedy niespodziewanie zadzwonił dzwonek, uniosłam się na palcach i pocałowałam go delikatnie w usta.
- Muszę lecieć. Napisz później - powiedziałam, po czym szybkim krokiem skierowałam się do swojej klasy.
[KONIEC]

*Razem z Jacksonem podjechaliśmy pod szkołę jego nowym autem.
- Słuchaj, mała, musisz iść najpierw do sekretariatu. Tam cię zaprowadzę, ale potem będziesz musiała sama odnaleźć klasę, dobra? Mam algebrę z tym psychicznym trenerem i nie mogę się spóźnić.
- Ok. - odparłam posłusznie i wyszłam z samochodu. Podążyłam szybkim krokiem za bratem, trzymając się tuż za nim. W pewnym momencie Jackson odwrócił się przez ramię.
- Czemu nie idziesz obok mnie?
- Z przyzwyczajenia - oznajmiłam i natychmiast spłonęłam rumieńcem. Zrównałam się z nim, na co chłopak pokręcił z politowaniem głową.
Weszliśmy razem do sekretariatu, w którym dostałam plan lekcji. Najpierw miałam historię. Gdy wyszliśmy z sekretariatu, Jackson nie omieszkał zapomnieć o pewnej dobrej radzie:
- Ach i proszę cię tylko nie zacznij zadawać się zaraz pierwszego dnia z McCallem i spółką, dobrze? Znajdź sobie jakiś normalnych kolegów i koleżanki.
- Dobra - odparłam posłusznie, choć oczywiście nie miałam pojęcia kim jest "McCall i spółka". Chłopak zostawił mnie a ja zaczęłam rozglądać się na boki. Nie miałam pojęcia, gdzie mam pójść.

Nieco spóźniona biegłam przez korytarz szkoły w Beacon Hills. Wysokie szpilki trochę mi to umożliwiały. Nagle, w oddali dostrzegłam Jacksona i... jakąś nieznaną mi dziewczynę. Była niską brunetką, na głowie miała śmieszną bordową beretkę. Wydawała się nieco zagubiona. Nie zainteresowałaby mnie ona, gdyby po pierwsze: Jackson jej nie zostawił, a po drugie: gdybym ją znała. Przywołałam na twarzy uśmiech i podeszłam do niej. Dziewczyna wyraźnie odetchnęła z ulgą, choć nadal była zbyt speszona by się odezwać. Przewróciłam na to oczyma.
- Jesteś tu nowa? Jakoś cię nie kojarzę - odezwałam się.

- Jesteś tu nowa? Jakoś cię nie kojarzę - odezwała się do mnie nieznajoma. Dziewczyna była nawet ładna, wysoka (a właściwie takie wrażenie sprawiała, bo miała założone siedmiocentymetrowe szpilki) blondynka o krwistoczerwonych ustach. Miała na sobie skórzane spodnie i fioletową bluzkę z dekoltem, na to dżinsową kamizelkę.
- Tak. Mam na imię Joy i szukam klasy historycznej - powiedziałam i pokazałam jej swój plan lekcji.

- Słodko - mruknęłam i rzuciłam okiem na kartkę, którą trzymała brunetka. - Też mam historię. Chodź.
Pewnym siebie krokiem, stukając obcasami przeszłam przez szkolny korytarz i zaprowadziłam dziewczynę do klasy historycznej. Usiadłyśmy razem. Przy odczytywaniu obecności dowiedziałam się, że nowa ma na nazwisko...
- Nazywasz się Whittemore? - spytałam zszokowana i obdarzyłam ją bardzo przenikliwym spojrzeniem.

Blondynka wydawała mi się naprawdę zdumiona. Kilkanaście par oczu patrzyło na mnie z zaciekawieniem. Przełknęłam ślinę, nie cierpiałam tego. Pośpiesznie odwróciłam się w stronę Erici - imię dziewczyny poznałam dzięki odczytanej liście obecności.
- No tak - odparłam nieco niepewniej. Erica ze zdumieniem uniosła w górę jedną brew. - Jestem siostrą Jacksona - dodałam cicho.

- Od kiedy? - mruknęłam z poirytowaniem. Przecież Jackson był jedynakiem! Widząc speszone spojrzenie dziewczyny i to jak na jej twarzy nagle pojawiają się rumieńce, natychmiast załapałam. Skoro Jackson był adoptowany, to Joy pewnie też.
- Uch. Sorry. Nie było pytanie - zrekompensowałam się.
- Dziewczęta, cisza! - uciszyła nas nauczycielka historii. Westchnęłam i przez chwilę siedziałam wpatrując się w nią ze znudzeniem. Po chwili powtórnie zagadnęłam Joy:
- A więc jak ci się mieszka z Jacksonem? - spytałam ze szczerym zaciekawieniem.

Erica była strasznie pewna siebie, zawsze brakowało mi tej pewności. Ale poza tym... nawet nie była taka zła.
- Umm... W porządku. On jest... całkiem fajnym bratem - powiedziałam dość niepewnie. W zasadzie to nie zdążyłam go jeszcze tak dokładnie poznać, ale jako starszy brat nie był okropny, nie dawał sam nic od siebie, ale przynajmniej gdy rodzice go o coś poprosili to mi pomógł. Tak jak dzisiaj na przykład.
Erica spojrzała na mnie nieco nieprzekonana. Posłała mi coś w rodzaju uprzejmego uśmiechu. Już miałam się odezwać, by zapewnić ją, że naprawdę tak jest, gdy nagle do klasy wpadł... wyraźnie zdyszany i spóźniony jakiś nieznajomy mi chłopak.

Było już sporo po dzwonku. Biegłem szaleńczym pędem w kierunku sali. Kolejne spóźnienie w tym roku nie wróżyło nic dobrego. Wpadłem zdyszany do sali.
- Jestem. – krzyknąłem resztkami sił i oparłem się o ścianę.
Wszyscy patrzyli na mnie zdziwieni a ja oddychając już coraz normalniej rozglądałem się po sali.
- Tak, tak panie Stilinski widzimy, że pan jest. – odpowiedział mi poirytowany nauczyciel historii i wskazał miejsce.
Wziąłem kilka wdechów, żeby się uspokoić i wolno ruszyłem na wyznaczone mi miejsce.

Stiles, który właśnie wparował do sali, usiadł na miejscu przed nami. Obdarzyłam go obojętnym spojrzeniem i zerknęłam na Joy. Dziewczyna wpatrywała się w niego nieco zaskoczona.
- Kto to? - szepnęła do mnie Mała. Posłałam jej kpiący uśmieszek, na co się zarumieniła.
- To Stiles - odparłam na tyle głośno, by usłyszał.

Speszyło mnie to jeszcze bardziej niż powinno. Przełknęłam ślinę i przekrzywiłam głowę, by przyjrzeć się chłopakowi.
- Ma dziwne imię - stwierdziłam cicho, na co Erica wybuchnęła śmiechem.

Odwróciłem się słysząc swoje imię. Zobaczyłem siedzące za mną Erice i jakąś nową, dość niską dziewczynę. Obrzuciłem nieznajomą ciekawskim spojrzeniem.
- Wcale nie dziwne. – powiedziałem i oparłem się o ich ławkę. – Zresztą to nie do końca jest moje imię.
Szybko odwróciłem się w stronę nauczyciela sprawdzając czy dostrzegł, że rozmawiam i widząc, że nic nie zauważył odwróciłem się ponownie w kierunku dziewczyn.
- A ty jak się nazywasz? – zapytałem nieznajomą.

Widząc jak gwałtowny rumieniec wpełza na twarz dziewczyny, wywróciłam oczyma. Brunetce chyba odebrało mowę.
- To Joy - przedstawiłam ją. - Jest nowa. Urządzam jej rozeznanie terenu.
Wyszczerzyłam się do Stilesa wymownie.

Wypuścił dym nosem ,rzucił niedopałek i przydeptał do butem
-Pierwszy dzień szkoły, czyż to nie urocze.
Powiedział do siebie martwym tonem.
Sala 25 , gdzie to jest, rozejrzał się i zobaczył rozkład szkoły.
Szybko zapamiętał gdzie są wyjścia i ewentualne zaułki.
Przeszedł jakieś 25m skręcił w lewo ,wszedł po schodach.
Na wprost niego ukazały się matowe stare drzwi.
Sala 25.
-Ups chyba się spózniłem.
Zapukał po czym wszedł do sali.
Skinał na nauczyciela by ten do niego podszedł i wręczył mu karteczke na której była informacja o przeniesieniu(w dodaktu sfałszowana ,ale co zrobić prawdziwą zgubił jakieś 3 dni po dostaniu jej)

To jest Jon Snow ,wasz nowy kolega ,przywitajcie go miło czy znalazł by się ochotnik do oprowadzenia go po szkole ?

Widząc spojrzenia nowych "kolegów" powiedziałem.
-Obejdzie się i zająłem miejsce obok dzieciaka z dziwnym wytrzeszczem oczu i przyspieszonym pulsie.
Ahh no tak chormony działają .Uroczę.
Od razu straciłem zainteresowanie lekcją i zaczłem rysować podobiznę blodnynki siedzącej przedemną.

Po lekcji francuskiego miałam okienko. Ku mojemu rozczarowaniu okazało się, że nie wzięłam żadnej książki do czytania, a że był słoneczny ranek, postanowiłam wyjść na świeże powietrze. Wychodząc z budynku szkoły, usłyszałam nagle gwizdek i krzyczącego coś nerwowo nauczyciela od wuefu.
Bez zastanowienia ruszyłam w tamtym kierunku. Wchodząc na szkolny stadion zorientowałam się, że chłopaki mieli trening lacrosse'a. Z daleka dostrzegłam biegających po boisku Stilesa i Isaac'a. Uśmiechnęłam się do siebie, po czym weszłam na trybuny i zajęłam miejsce, przez cały czas przyglądając się grającym.

Spojrzałam w kierunku okna. Na boisku rozgrywał się trening lacrosse. Uśmiechnęłam się do siebie, widząc Stilesa, który chyba po raz pierwszy na moich oczach grał! Blisko niego trzymał się Isaac. Zastanawiałam się tylko czy Lahey czasem nie planuje wywinąć mu jakiegoś numeru. Mimowolnie mój wzrok podążył w kierunku zegarka, który wskazywał, że do końca lekcji zostało jeszcze 40 minut. Z westchnieniem podniosłam rękę.
- Tak, panno Reyes?
- Mogę iść do pielęgniarki? Niedobrze mi. - Nauczyciel zgodził się, na co z szybkością godną wampira pozbierałam swoje rzeczy i wybiegłam z sali.
Wydostając się na świeże powietrze, głęboko odetchnęłam. Żwawym krokiem podążyłam w kierunku boiska. Zbliżając się do trybun dostrzegłam Ivy. Ze zmarszczeniem brwi podeszłam do wejścia na trybuny z przeciwnej strony i usiadłam ławkę nad nią. Nie przepadałam za tą dziewczyną, była moją konkurentką - tak mi się przynajmniej wydawało...
- Hej, Ivy - zagadnęłam, siląc się na normalny ton.