Szkoła Beacon Hills

*Był słoneczny dzień, kiedy zajechałam swoim samochodem na parking. Ach, ta stara buda nic się nie zmieniła przez te 2 lata, westchnęłam, kierując się korytarzem w stronę swojej szafki.
Nagle powróciły wszystkie wspomnienia. Uśmiechnęłam się do własnych myśli.
Jednak dobrze jest wrócić na stare śmiecie, pomyślałam i zaczęłam rozpakowywać swoje rzeczy.

Co mi przychodzi na myśl, że ta szkoła śmierdzi. Może za dużo środków chemicznych, ale zniszczonego dzieciństwa. Szedłem do swojej szafki i ot co zobaczyłem : nowa dziewczyna, ładna. I co najlepsze miała szafkę praktycznie tuż obok mojej. Podszedłem i :
- Hej. - powiedziałem wprowadzając szyfr do szafki.

Zerknęłam na chłopaka. Wyglądał całkiem, całkiem.
- Hej - powiedziałam i wyjęłam resztę podręczników z torby.

- Jesteś tu ten ...nowa? - zapytałem i odchrząknąłem wyciągając z szafki książki.

*Cały dzień starałem się znaleźć Scotta. Nasza szkoła jest mała ale nie wiedzieć dlaczego dzisiaj jeszcze nie udało mi się go spotkać. Przechodziłem właśnie obok mojej szafki gdy nagle zobaczyłem znajomą twarz. Była to jakaś nowa dziewczyna ale mi wydawała się znajoma. Chyba gdzieś już ją widziałem. Po chwili szafkę obok niej pojawił się Isaac i szczerząc się od ucha do ucha coś jej powiedział. Postanowiłem interweniować bo jeszcze nie daj boże dziewczyna będzie musiała z nim dłużej rozmawiać. A na to nie mogłem pozwolić.

Zmarszczyłam brwi.
Czy byłam nowa? Mieszkałam tu praktycznie od dziecka, miejscowi znają mnie dość dobrze. Tylko ten wyjazd...
Westchnęłam nieznacznie.
Wprawdzie, ja siebie tak nie postrzegałam, ale może rzeczywiście dla innych byłam po prostu nieznajomą.
- Poniekąd - odparłam wymijająco.
Nagle za plecami chłopaka zauważyłam, jak ktoś się zbliża. Przechyliłam głowę i zmrużyłam oczy. Dziwne, skądś znam tego typa.

Poniekąd , jak to poniekąd? Miałem o to właśnie zapytać, lecz nagle nie wiadomo skąd tuż obok mojego ramienia czmychnął Stiles.
- Stiles!? - wycedziłem przez zęby. Co on znowu kombinuje?

- O Isaac! – powiedziałem opierając się o jego ramię. – W ogóle się nie spodziewałem, że cię tu spotkam. No ale cóż nie ważne widzę, ż masz nową znajomą. – sprytnie go minąłem i wpakowałem się między jego a nową dziewczynę.
– Cześć. Jestem Stiles. – powiedziałem z szerokim uśmiechem.

Uniosłam brwi. Olśniło mnie.
Ach, no tak. To był Stiles. Stiles Stilinski. Kolegował się z moją młodszą siostrą, o ile dobrze pamiętałam.
- Stiles - przeciągnęłam głoski i odwzajemniłam uśmiech. - Jestem Ivy. Miło mi cię poznać.

- Dzięki Stiles - burknąłem pod nosem niesłyszalnie i oparłem się o szafkę. Jeśli dobrze pójdzie ten baran zaraz walnie coś "typowo" Stilesowego i dziewczyna go oleje.

- Ivy…Ivy…Ivy – powtarzałem na głos. – Znałem kiedyś jedną Ivy. – ponownie się zamyśliłem. – A no tak Ivy Martin! – podskoczyłem do góry. – Jesteś siostrą Lydii no nie?

Potarłam dłonią o ramię.
- Taak, to ja - odparłam nieco niepewnie. Czemu był tym tak podekscytowany? - A ty zapewne jesteś jednym z jej kolegów z klasy, tak?

Trzasnąłem szafką. Oparłem się o nią i osunąłem się po niej na podłogę. Ręce oparłem na kolanach. Wiec ma na imię Ivy i jest siostrą Martin. No to Isaac nie masz na co liczyć. Za wysokie progi, ale kto wie może jest inna może wyjdzie z tego yyy... przyjaźń? E pewnie nie Martinowie mają to "coś" w swoim charakterku.
- Tak chodzimy z nią do jednej klasy. - wtrąciłem się. - Isaac jestem. - sarkastycznie się uśmiechnąłem i monotonnie pomachałem ręką.

Siostra Lydii bardzo się zmieniła. Nie poznałem jej od razu. Dopiero to imię mnie naprowadziło.
Przemyślenia przerwał mi nagle głos Isaaca. Przywitał się z Ivy, podał nawet swoje imię. Trzeba było działać i to szybko, Isaac nie jest najlepszym towarzystwem dla Ivy.
- Tak chodzimy. Tyle, że ja jestem jej przyjacielem a Isaac… – spojrzałem na niego z chęcią. – ...no Isaac to Isaac i tyle.

Zwróciłam wzrok na jasnowłosego chłopaka i zamyśliłam się chwilę. Całkiem przystojny z niego nastolatek. Isaac. Chodzi z Lydią do tej samej klasy. Czyli jest ode mnie młodszy o rok. I całkiem miły.
Z zamyślenia wyrwał mnie głos Stilesa. Na powrót odwróciłam spojrzenie na rozmówcę.
Stiles został przyjacielem Lydii? Jak to się stało?
- Lydia ma przyjaciół... - powiedziałam w zamyśleniu bardziej do siebie, niż do niego.
Ciekawa byłam, jak do tego doszło, że pozwoliła sobie na taki luksus. Ale skoro Stiles zyskał sobie status przyjaciela u kogoś takiego, jak Lydia, to czemu Isaac nie mógł? Intrygujące.

Miałem ochotę wstać i rzucić tym chłopakiem o drzwi klasy. I do tego patrzył na mnie jakoś inaczej.
- Dla Stilesa "przyjaciel" to za mało. Tak Stiles? Masz jakieś dalsze poczynania w sprawie rozkochania w sobie Lydii ? - zapytałem. Jak on mi tak ja jemu.

Uniosłam brwi w zaskoczeniu.
- Naprawdę?
Spojrzałam na Stilesa uważniej. W zasadzie, też nie był zły, a nawet był swego rodzaju słodki. To jednak pewnie nie wystarczało Lydii, by stał się kimś więcej, niż przyjacielem. W końcu dla niej Stiles z Jacksonem nie mogli się równać.

Co za typ. Normalnie jaki bezczelny. Gada o moich prywatnych sprawach na środku korytarza. A ja już myślałem, że mógłbym go kiedyś polubić. Przez niego wyjdę przy Ivy na głupka.
- Nie mam najmniejszego pojęcia o czym mówisz. Pewnie jesteś zazdrosny, że w twoim towarzystwie Lydia nie czuje się tak dobrze jak w moim. - odgryzłem się.

Wstałem i stanąłem z nim oko w oko.
- Tak? Jakoś nigdy nie przejmowałem się Lydiią. W końcu jej siostra i tak by się dowiedziała, że nie jest ci obojętną. Życzę powodzenia może w końcu Ci się uda. - szczerze to chciałem by ludzie zaczęli postrzegać mnie inaczej. Może tak naprawdę chciałem, żeby mnie polubili...

Przyglądałam się rozbawiona, jak Stiles odgryzał się Isaac'owi, ale kiedy jasnowłosy chłopak wstał, zrobiło się groźnie.
Zagryzłam wargę. Myśl, Ivy, myśl, nim wszczną bójkę.
Nie widząc innego wyjścia nagle weszłam pomiędzy nich.
- Spokojnie, chłopaki. Nie chcemy chyba żadnych kłopotów, prawda? -Spoglądałam to na Stilesa to na Isaac'a. Mierzyli się gniewnym wzrokiem, jakby w ogóle mnie nie zauważali. - Naprawdę, nie ma o co się sprzeczać. Lydia i tak kocha Jacksona, więc...
Kurczę, to chyba nie zabrzmiało zbyt dobrze.

Cofnąłem się o dwa kroki. W głowie słyszałem tylko : „Lydia i tak kocha Jacksona.” Zabolało. Naprawdę porządnie zabolało. Spojrzałem najpierw na Isaaca a następnie na Ivy. Panowała niezręczna cisza ale nie miałem zamiaru jej przerywać. Nie miałem w tej chwili nic do powiedzenia.

* Nieco spóźniona wpadłam do szkoły. W biegu nałożyłam krwistoczerwoną szminkę na usta i stukając obcasami przemierzałam korytarz. Wzrokiem szukałam Isaaca aż w końcu go dostrzegłam, stał ze Stilesem. Uradowana, podbiegłam do nich i dotknęłam ich ramion.
- Lahey! Wszędzie cię szukam co my...? - Nagle spostrzegłam wysoką, brązowowłosą dziewczynę, która wpatrywała się we mnie nieco zdziwionym wzrokiem. Odwzajemniłam spojrzenie i wymierzyłam w nią palcem. - A ty to kto?

Nadąłem buzie i szybko wypuściłem powietrze dmuchając w twarz Stilesa. Stał bez ruchu wpatrzony przed siebie. Pomachałem ręką tuż przed jego oczami. - No ładnie, zraniłaś naszego wesołka. - powiedziałem oparłem rękę o szafkę tuż obok Ivy i spojrzałem na nią czekając co odpowie. Wciąż trzymając rękę obok głowy dziewczyny odwróciłem się gdy usłyszałem swoje imię . - No ładnie... - powiedziałem na widok Reyes.

Och, i jak zwykle nawaliłam. I dlatego nie lubiłam rozwiązywać takich sytuacji. Biedny Stiles.
Popatrzyłam bezradnie na Isaac'a, a potem odwróciłam wzrok na osłupiałego Stilesa.
Niespodziewanie dołączyła do nas wysoka blondynka, ubrana i umalowana zbyt wyzywająco jak na mój gust. Zignorowałam jej zachowanie.
- Stiles... Przepraszam - wyjąkałam. - Nie chciałam cię urazić. Nie jestem na bieżąco z jej odczuciami, odkąd... odkąd wyjechałam. Dużo się tu zmieniło pod moją nieobecność i... pewnie jestem w błędzie.
Tak, to była druzgocąca prawda. Co była ze mnie za siostra, skoro przez całe 2 lata nie utrzymywałyśmy ze sobą prawie w ogóle kontaktów? Nie miałam prawa się o niej wypowiadać, skoro w ogóle nie wiedziałam, co tak naprawdę czuje do Stilesa.