Więzień Labiryntu z Dylanem O'Brienem

Cytat :

Film opowiada historię nastoletniego Thomasa (Dylan O'Brien), który razem z 60 innymi osobami zostaje uwięziony w tajemniczym labiryncie. Gdy wszystko wydaje się być stracone i nikt nie potrafi znaleźć wyjścia pojawia się nagle dziewczyna. Posiada ona cenną informacje, która może być pierwszym krokiem do upragnionej wolności.

Opinie?
Na razie film zbiera przeciętne recenzje. Podobno blado wypada film na tle ksiązki, scenariusz słaby, postacie podobno nie są zbyt głębokie. Aczkolwiek....jeszcze nie oglądałem.
Na razie film względem oglądalności jest miejscem 1 w ponad 50 krajach świata.

Właśnie wróciłem świeżo z kina i przyznam że nie był(film) taki zły. Jednak dopiero jutro biore się za książkę. Z tego co mówiła mi koleżanka, to sporo rzeczy(jak to w filmach bywa) ominęli. Wiele momentów dla kogoś kto takowej nie czytał, film może sprawiać trudności w zrozumieniu niektórych szczegółów, ale ze względu na grę aktorską przymknąłem na to oko.
Myślę że jeżeli kręcą kogoś takie klimaty, to śmiało może się za niego wsiąść. Moja ocena to 7/10.
PS. Ze względu Willa Poulter'a który wcześniej utkwił mi w pamięci jako nierozgarnięty "Looser" z komedii We're the Millers, ciężko mi sie patrzyło na niego tym razem w roli "mięśniaka, osiłka" xd.

Rzeczywiście na tle książki wypadł średnio, ale gdyby przymknąć oko na pominięte i troszkę pozmieniane sceny, to bardzo fajnie wypadł  Dylan jak zawsze super zagrał <3 Bardzo spodobała mi się gra Thomas'a Brodie-Sangster'a ^^ Daję 8/10

Mi osobiście się bardzo podobał . Również 8/10.
Względem książki faktycznie trochę sporo pozmieniano i pominięto parę szczegółów - ale to film. Dwugodzinny. Nie zmieściliby całości, bo fizycznie nie daliby rady. Część rzeczy zmienili, bo co innego papier, a co innego ciekawe pokazanie tego na ekranie, chociaż fakt, niektóre sceny nie miały sensu . Na co ratowanie Alby'ego i poświęcanie się, jeśli nie mieli jeszcze lekarstwa? W książce mieli i wtedy to było logiczne i godne pochwały, a tutaj to dosłownie narażanie życia dla przegranej sprawy. Ava Paige - ona dopiero miała być później, nooo xD. To ten Szczurek miał im wszystko tłumaczyć ! I jeszcze, zauważę, pierwsza książka to wstęp do reszty, więc siłą rzeczy niewiele się działo poza plątaniem się po labiryncie. Bohaterowie jednowymiarowi, bo stracili pamięć, więc nawet nie było podstaw, by z czymś tam wyskakiwać, dopiero w kolejnych częściach (co prawda Teresa dosłownie nic nie robiła przez cały film, to minus ;/..). Wes starał się, jak mógł i całkiem mu to wyszło . Lubiłam bardzo efekty specjalne (a film miał stosunkowo mały budżet, co warto zauważyć), gra aktorska była świetna (ach, Dylan, Dylan .. Will i Thomas też bdb zagrali), tempo akcji też całkiem dobre, zważywszy, że wcześniej z labiryntu wyjść nie mogli niż w samej końcówce . Bawiło mnie to, że Thomas ciągle obrywał . Jak w serii dopiero w drugiej części nim aż tak poniewierano, to tutaj co drugi krok robił komuś za szmatkę . Ale nie narzekam, nie narzekam, Dylanowi do twarzy na ziemi xDDD. Scena pogoni przez las była nawet zabawna, omg ;D. I to, jak wcześniej sarkastycznie komentował sam do siebie o tym zbieraniu nawozu Och, Tommy <3
Tbh, zastanawiam się, jak Dylan poradzi sobie z grafikiem, bo podobno druga część Więźnia i s5 TW się nieco pokrywają.. No, ale. Trzymam kciuki za chłopaka, zasłużył sobie xD. I mam nadzieję, że w trzeciej części filmu zmienią nieco charakter Thomasa, bo po prostu w ostatniej książce stał się takim idiotą, że... ja z koleżankami nie wiedziałam, czy się śmiać, czy płakać -_-. Dashner wygodnie zabrał mu najważniejszą cechę charakteru - ciekawość - by dzięki temu nie musieć się męczyć z jego backstory i bardziej skomplikowanym wątkiem ;p. Grrr. Jeszcze chyba nigdy nie drażnił mnie główny bohater, jak właśnie Thomas w trzeciej części. Oby w filmie był inaczej przedstawiony..
W każdym razie idę drugi raz w przyszłym tygodniu z inną grupą znajomych, bo obiecałam i dzisiejszym, i tamtym, a razem nie mogli

Obejrzałam, wrażenia pozytywne. Ale jakie mogłyby być z Thomasem i Dylanem na ekranie? Thomasa uwielbiam od "Love Actually" kiedy był utalentowanym aktorsko maleństwem, a Dylan to Dylan, wiadomo, mógłby grać w dokumencie "Jak powstaje pasta do zębów?" i wtedy też by mi się całość podobała. xD

Nie czytałam specjalnie książki, by raz w życiu zobaczyć film przed książką. ;p Za książkę się dopiero zabiorę, więc nie mogę ocenić zgodności z oryginałem. Troszkę się chwilami dłużyło, ale potem akcja już trzymała w napięciu. Zabawne było to, że widać od razu, kto był spisany na straty - wtedy nawet nie za bardzo nadawano statystom imiona, a nawet jak nadawano, to jakoś to umykało - ci statyści strasznie mi się kojarzyli z hybrydami w TVD. takie mięsko armatnie.
Bohater Dylana - Thomas - to fajna postać, odmienna od Stilesa, patrząc na Thomasa, nie widziałam Stilesa, co na spory plus dla Dylana - potrafi być kimś zupełnie innym.
Oczywiście Newt też fantastyczny, był takim cichym liderem, od kiedy zabrakło Alby'ego.
Za to wnerwiała mnei Teresa - a raczej to, że NIC nie robiła. Stała i nie domykała gęby, susząc zęby niczym połączenie Kirsten Stewart z Phoebe Tonkin. Chryste. -_- Aktorska charyzma śmieciarki.
Ten cały Gally ma jakąś znaną mi skądinąd mordkę, ale nie mam pojęcia, gdzie go widziałam. Śmieszny człowiek.
Końcówka do przywidzenia, ta gadka Avy była zbyt teatralna...