Gdy zajdzie Słońce - komentarze

No to po bardzo długim czasie, wziąłem się za przelanie mojego opowiadania z głowy na klawiaturę. Zachęcam do czytania i komentowania.

Link do opowiadania.
https://teenwolf.forumpolish.com/t320-gdy-zajdzie-slonce

Wow, Maciek.
Czy to jest to, o czym myślę? Taak?
Jeśli tak, to świetnie Ci to wyszło, naprawdę. Bardzo klimatycznie, poczułam się, jakbym stała tam obok i przyglądała się tym zdarzeniom. Zaczyna się naprawdę interesująco.
Krótki te rozdziały, ale powiem, że zachęciły mnie do dalszego czytania i na pewno będę zaglądać. ::


EDIT: Kolejny, 3 rozdział był... urzekający.
Opisane wspomnienia, utrzymany podniosły nastrój zrobiły wrażenie. Kurczę, podobają mi się te Twoje opisy. Umiejętne posługiwanie się językiem jest obecnie dość rzadko stosowane, więc ten "projekt" trzyma poziom.
Dodatkowo + za bardzo ciekawy dobór piosenek, które idealnie wpasowały się do fragmentów.
Michael na początku skojarzył mi się ze Stefanem z TVD. Żałuje tego, kim się stał, ale pijąc krew trudno mu się opamiętać. I w dodatku nie może zapomnieć o swojej zmarłej narzeczonej. Biedny mężczyzna.
Amy również bardzo przeżywa śmierć matki. Zszokowało mnie to, że matka umarła na jej rękach. Ta scena na cmentarzu była bardzo wzruszająca. Powtórzę, podkład muzyczny = idealny.

Cytat :

- Gdy razem z tatą zbieraliśmy się z cmentarza do domu to zobaczyłam pewnego faceta.
- Przystojnego?

Ta przyjaciółka głównej bohaterki mnie rozbroiła.
Ach, jaka dociekliwa ta dziennikarka. Od razu Michael wpadł jej w oko, tyle, że jeszcze o tym nie wie.
Weny!

Hmm... Zabrakło mi przecinków tu i ówdzie, ale nie chce mi się teraz cytować i pokazywać. Jestem leniwa o tej porze. To tyle z mojego czepiania się. ;p
Rozdział 2: Amy... Już ją lubię. Jakoś tak, bo musi być silna i dzielna. Strasznie jej współczuję. Śmierć matki, trzymanie ojca w pionie i dawaniu mu nadziei, i powodów. Uwielbiam takie postacie.
Michael. Jego też lubię już xd. Pomimo tego, że stracił kontrolę. Lyn porównała go do Stefana. Ja nie dostrzegam zbytnio podobieństwa, ale na razie nie będę wysuwać opnii, teorii czy wniosków. I ta wewnętrza sprzeczność, walka z samym sobą i rozdartość... Ach, dobra, za dużo polskiego miałam w tym tygodniu xd. W każdym bądź razie... dobra postać. Zobaczymy jak go rozwiniesz ;p.
Rozdział 3: Pierwsze starcie bohaterów i to w ciekawym stylu! I prawie oryginalna placówka, bo cmentarz. I świecąca żarówka w głowie Amy i to jej zaciekawienie. Słodkie. Albo raczej nie słodkie a typowe dla dziennikarki. Skoro on zrobił na niej wrażenie to ciekawa jestem jakie ona zrobi na nim. I jak będzie wyglądało kolejne ich spotkanie ^^.
Dobra, nie piszę więcej, bo czuję się jakbyś stał nade mną i tylko czekał. Haha. Weny ;d;d i czekam na więcej ;p!

Retrospekcja...
Romantycznie bardzo, dlatego nie zważałam na zagubione gdzieniegdzie przecinki, tylko wciągałam się w akcję. Właściwie, nie za bardzo miałam jak się wciągnąć, bo te rozdziały są taaakie krótkie.
Bardzo ciekawie została przedstawiona historia miasteczka. I to ich całe zakochanie. Cud, miód i orzeszki. Czekam na więcej

Dobra, zbierałam się cały dzień i w końcu przeczytałam ;P. Genialna sceneria i wgl och, ach, ech co za scena. :> So romantic. Aż się rozmarzyłam i zazdroszczę Jane. A ten motyw ze skakaniem...

Mozbi napisał:

- Dlaczego więc kazałeś mi skakać z balkonu!?
- Chciałem sprawdzić czy mi ufasz.

Fajna ta retrospekcja i przykro, że Michael akurat stracił swoją ukochaną. ;/
"Cię" z małej ;p, to nie list ). Popraw się

Ajejej, spodobał mi się ostatni rozdział. Chociaż strasznie krótki. I ten dobór piosenki <3 Fajnie. Ogólnie to dobrze, że Michael się pohamował przy Amy. To chyba jeszcze nie ten czas. Aczkolwiek są tacy... słodcy.