Beta - KOMENTARZE

Czekam na Wasze opinie.

Beta

Wow, wchodzę na forum, a tutaj Aducha wstawiła fanfiction. :ooo W pierwszej chwili pomyślałam... a, nieważne. Kurczę, jestem w szoku, że jednak napisałaś to opowiadanie o Scallison. Tak czytam, czytam i myślę sobie, że wszystko jest tak jak w serialu, ale... DO CZASU. Kurczę, fajnie to pomyślałaś. W pierwszej chwili nie byłam wprawdzie przekonana, czy do Scotta pasuje takie zachowanie (w końcu zdaje sobie sprawę, że jak Allison zostanie wilkołakiem, to kodeks będzie jej nakazywał popełnienie samobójstwa, a ta albo się na to zgodzi albo niewykluczone, iż go znienawidzi na zawsze), ale później pomyślałam sobie, że przecież Scott chroni swoich bliskich za wszelką cenę i dokłada wszelkich starań, aby żadne z nich nie ucierpiało, a tym bardziej zginęło. Poza tym ten czyn jest wyrazem ogromnej miłości. Przyjął ryzyko, że Alli może mieć do niego pretensje, ale priorytetem okazało się życie ukochanej. Ech, aż zaczynam mieć żal do Davisa, że on tak tego nie pomyślał... No ale Crystal chciała odejść w serialu, więc to i tak by nie wypaliło.

Na pewno będę czytać dalej, bo jestem bardzo ciekawa, jak to dalej rozwiniesz i nie mogę doczekać się wilkołaczycy Allison (bo mm nadzieję, że przeżyje transformację). Dużo weny. ;***

Ciekawy pomysł z przemianą Allison, czekam jak dalej to rozwiniesz. Sama scena jest ładnie opisana, emocje nie wydają się papierowe, a realnie przekazane w formie pisanej. Jak na prolog faktycznie zachęca do dalszego czytania.

Och, Bexy, boję się myśleć, co mogłaś pomyśleć. Dziękuję, że przeczytałaś. ;*
Tobie też bardzo dziękuję za opinię, Kotna. ;* Po prostu nie mogę nadal znieść myśli, że Alli nie żyje i od dawna chcę to naprawić.

Ojejciu, ale mnie zaskoczyłaś, kochana! Nie spodziewałam się, że wstawisz tutaj coś swojego, zresztą nigdy nie wspominałaś, że myślisz nad opowiadaniem o TW  czy Scallison. ^^ W pierwszej chwili myślałam, że wstawiłaś tutaj coś innego. <3

Zachęcił mnie prolog do dalszego czytania, według mnie naprawdę dobry pomysł, bo może z tego wyniknąć wiele ciekawych sytuacji. Podejrzewam, że Allison będzie miała do niego żal, ale ja akurat lubię taką postawę - że ktoś liczy się z tym, iż ukochana osoba może go znienawidzić, a i tak stawia jej dobro/życie na pierwszym miejscu.
No i przyznam, że czytając to początkowo znowu mnie zasmuciłaś, przypominając tą scenę Allydii i Scallison. ;((

Wenki, kochana! I czekam na ciąg dalszy!

Nawet nie wyobrażasz sobie, jak się ucieszyłam, kiedy zobaczyłam, że wstawiłaś opowiadanie xD. Banan na pół mordki - co tam, na całą ! Zwłaszcza, gdy już przeczytałam i okazało się, że nie dość, że będzie miało za przewodnią parę Scallison, które wspominam z ogromnym sentymentem, a także Allison przemienioną w wilkołaka <33. Nasza odważna łowczyni będzie musiała wykazać się sporą odwagą i determinacją, by przejść przez przemianę i nadal móc chronić bliskich, wykorzystując nowe moce, ale wiemy już, że tych cech jej nie brakuje. Żałuję strasznie, że Crystal odeszła z serialu, Allison i Lydia były silnym damskim fundamentem serialu ;/..

Wracając do prologu, to bardzo podoba mi się sposób, w jaki go opisałaś - masz świetny warsztat literacki i do tego rewelacyjnie oddałaś emocje, jakie towarzyszyły tej scenie. Krzyk Lydii, desperacja Scotta... Naprawdę, naprawdę dzięki temu aż nie mogę się doczekać dalszego ciągu . Tego, jak pokażesz jej przemianę, zmaganie się z dawnym kodem rodziny, może nawet próbę jego zmiany, jak wtedy zmieniła ten o polowaniu na chronienie ? Jestem strasznie podekscytowana tym, co dla nas przygotowałaś

Nie pozostaje mi więc już nic innego, jak życzyć morza weny ;*** - zdecydowanie będę nadal czytać - ściskam z całych sił, kochana ;D

Ojej, bardzo dziękuję za entuzjastyczne przyjęcie ff. ;* Na pewno będę kontynuować. ;p
Ann, kochanie, nie chciałam Cię zasmucić. ;( A nigdy nic nie wspominałam, bo jakoś tak sama nie byłam przekonana, ale kiedyś ars mnie zachęciła i jakoś dzisiaj się wzięłam do roboty.
Ars, bardzo się cieszę, że na razie literacko trafia w Twój gust. W sumie niewiele miałam do opisania, bo pół scenki jest podane na talerzu w serialu, a dialogi musiały się składać z wielokropków, jako że Allison ledwo dycha. -_- Ale dalej będzie już moja radosna twórczość tylko. ;D

Podoba mi się sposób przedstawienia sceny. Wcale się nie dziwie reakcji Allison. Nagle dowiaduje się, że stała się przemieniona, żeby ją uratować, ale bez swojej zgody. Świetnie pokazałaś, że Allison potrzebuje czasu na przemyślenie, skoro stanęła tak jakby po drugiej stronie.

Rozdział, choć krótki, i tak mi się spodobał

Z tego, co zrozumiałam pomiędzy wierszami, Chris wydaje się być po stronie Scotta - zostawił Allison z nim samą bez żadnych awantur, nie zastrzelił go, a także okazał mu współczucie, gdy ten wyszedł z sali . Nie dziwię się Argentowi: też wolałabym, aby moje dziecko przeżyło, bez względu na cenę, a do tego Chris jest całkiem liberalny w porównaniu z Kate, Victorią i Gerardem, jeśli chodzi o stosunek do takich spraw

Przeżycia wewnętrzne Allison też były dobrze opisane: najpierw to, jak znalazła komfort w obecności bliskich, a później, jak dotarło do niej to, co się naprawdę stało.. i to, jak przeszła do defensywy. Biedna Allison, dla niej musiał to być spory szok i oczywiście, że musi sobie wszystko poukładać..

Cytat :

- Nie mogę, Scott... - szepnęła łamiącym się głosem. - Mamy kodeks...
- Nie. Allison, nie. Ja...
- Co? Zabronisz mi? Użyjesz swoich mocy alfy? - skrzywiła się.

Mam nadzieję, że Allison zmieni również ten archaiczny kodeks tak samo, jak i zmieniła hasło Argentów . Że zorientuje się, że może wykorzystać swoje nowe talenty do obrony niewinnych, bo to jest dla niej najważniejsze, a nie bezsensownie odbierać sobie życie. Trzymam za nią kciuki . I podoba mi się jeszcze to, jak od razu pokazała, że nie zamierza się zmienić w kogoś uległego i potulnego tylko dlatego, że jako Beta jest pod zwierzchnictwem Scotta - ona nadal zachowała swój nieugięty charakter xD

Btw, to chyba najlepszy opis wyrazu twarzy Scotta od dawna

Cytat :

Mina jej ukochanego była żałosna. Wyglądał jak szczeniak, który pogryzł kanapę, a teraz boi się powrotu właściciela.

Puppy !

Mnóstwa weny na kolejny rozdział, sunshine xDDDDDDDDD! ;***

Przepraszam, że tak późno komentuję, kochana. ;* Rzeczywiście rozdział był troszkę za krótki i czuję lekki niedosyt, ale i tak mi się podobał. Fantastyczna scena w szpitalu. Dokładnie tak sobie wyobrażałam reakcję Allison na ugryzienie. Ja również odniosłam takie wrażenie, że Chris chyba nie jest zły na Scotta i rozumie jego desperacką próbę ocalenia ukochanej. Mam nadzieję, że razem jakoś przekonają Alli, żeby poddała się transformacji. Wiem, że ten kodeks jest dla łowców bardzo ważny, no ale już jedna osoba w tej rodzinie go złamała (Kate), więc niewykluczone, że Allison także to zrobi i nie stanie się przy tym jeszcze większą suką. xD

Weny.

Dziękuję za komentarze, dziewczynki. ;* Wiem, że krótko, ale obiecuję niedługo to nadrobić.
Owszem, Chris nie jest zły, bo Allison jest dla niego ważniejsza od wszystkich kodeksów...

Ojć, kochana... Wybacz, że tak długo nie komentowałam, ale od kiedy się skończył sezon TW jakoś rzadziej tutaj zaglądam. Przepraszam. ;*

Rozdział mi się bardzo podobał, naprawdę coraz bardziej zaczynam żałować, że w serialu tak się nie stało, jak u Ciebie w opowiadaniu. To naprawdę byłby ciekawy wątek, no ale co zrobić...
Jestem ciekawa, jak Allison będzie się zachowywać jako wilkołak, kiedy przebaczy Scottowi itp. Rozumiem jej żal, ale mnie się takie zachowanie jak Scotta, zawsze bardzo podoba. ^^ O, i jestem ciekawa Lydii u Ciebie, skoro już wspomniałaś o niej śpiącej na szpitalnym krześle. Podoba mi się też to, że Chris tak dobrze przyjął wiadomość o jej transformacji i że jest dla niego ważniejsza od kodeksu.
Dużo weny! <3

Aid_than, dziękuję, że chciało Ci się przeczytać. ;* Jeff w sumie tylko liznął temat przy okazji samobójstwa Victorii, ale wydaje mi się, że to wystarczy, by na tym zbudować w miarę kanoniczne rozterki Allison i Chrisa.
Reszta bohaterów oczywiście będzie w swoim czasie. ;p
Ann, kochana, Tobie też dziękuję. ;* Oczywiście, Lydia będzie, special for you. ;***

Witaj,bardzo spodobało mi się opowiadanie Dalej pamiętam jak wstrząsnęła mną śmierć Allison,a tu takie dobre przedłużenie jej historii Tylko zastanawiam się czemu nie napisałaś nic więcej.Szkoda,naprawdę szkoda...

Bo zapomniałam, że zaczęłam to pisać. ;p

Dzięki za miłe słowa, może wrócę do tego ff, bo ostatnio re-watchowałam 3x23 i dalej mi smutno...