Brave little empath - komentarze

...
Usuwać?... Wstawiać dalsze rozdziały?...

Ja jestem zainteresowana ciągiem dalszym!   

Nie przeszkadza mi to, że nie oglądam Hannibala, bo w końcu, jak rozpoczynamy czytać książki to też nie wiemy, kim są główne postaci. A zresztą za, co się zabierzesz to i tak tworzysz cuda, więc ja demokratycznie podnoszę rękę i jestem za.
Co do prologu to podoba mi się, że jest tak tajemniczo, bo niewiele zostało ujawnione, ale już stworzyło to pewną nastrojową aurę.
Widzę, że Lecter jest przerażająco skutecznym manipulantem, bo w pewnym momencie to, aż ja sama zwątpiłam czy to ciało tam faktycznie jest czy nie, więc nie dziwię się, że Will w końcu mu uwierzył, a świadczy to też o władzy, jaką ma nad nim Doktor.
Końcówka mrozi krew w żyłach, bo jeśli jest to osiągnięcie etapu pierwszego to, aż strach pomyśleć, jakie ma w zanadrzu kolejne plany.
 
A jeśli chodzi o bonus, to również mi się spodobał. Lubię w nim to, jak ujęłaś postać Stilesa, czyli to jego rozumowanie w formie pytań, które tutaj powiedział na głos, a potem w charakterystyczny dla niego sposób się tłumaczył ze swojego faux pas, czy to jak przysiadł się do Willa i dopiero po fakcie spytał się czy może to zrobić i wiele innych, jak choćby uniesienie rąk do góry w geście zaprzeczenia jego wyraźnie prawdziwej sugestii. Cały Stiles    Fajnie, że we wspomnieniach pojawił się Oliver, pamiętna postać Stiles z przedstawieniem swojej historii w jednym zdaniu: Stiles Stilinski, ADHD, PTSD i podejrzenie depresji mnie rozwalił    Z kolei losy Willa, które są dosyć zagadkowe przyciągnęły moją uwagę. I ostatnią linijkę już kojarzę, że pojawiła się w serialu

Jaszka,

Cytat :

Ja jestem zainteresowana ciągiem dalszym!

Heeeeeeeej, kochanie xD!!

I dzięki wielkie Cieszę się, że cię to zaintrygowało ... Dobrze się składa, bo mam 9 rozdziałów już gotowych

Cytat :

Nie przeszkadza mi to, że nie oglądam Hannibala, bo w końcu, jak rozpoczynamy czytać książki to też nie wiemy, kim są główne postaci. A zresztą za, co się zabierzesz to i tak tworzysz cuda, więc ja demokratycznie podnoszę rękę i jestem za.

Omg, jesteś dla mnie stanowczo za miła ! Ale dziękuję ze szczerego serduszka !
Znaczy, masz całkowitą rację, chciałam tylko was zapewnić, że to nie będzie takie fanfiction zaczęte w połowie wydarzeń któregoś z sezonów i nikt nie będzie wiedział, o co chodzi ;D. To jest rozpoczęte całkowicie od początku i idzie oddzielnym torem

Cytat :

Co do prologu to podoba mi się, że jest tak tajemniczo, bo niewiele zostało ujawnione, ale już stworzyło to pewną nastrojową aurę.
Widzę, że Lecter jest przerażająco skutecznym manipulantem, bo w pewnym momencie to, aż ja sama zwątpiłam czy to ciało tam faktycznie jest czy nie, więc nie dziwię się, że Will w końcu mu uwierzył, a świadczy to też o władzy, jaką ma nad nim Doktor.

Dokładnie to było moim celem, thankyou ! Oooch, Lecter jest mistrzem manipulacji, bo "jest ciekawy, co się wydarzy" :: . Serio xD?? Haha, tzn., że wyszło lepiej niż ośmieliłam się marzyć ;******. W sumie faktycznie tak nie wiadomo było, co z tym ciałem, bo Hannibal kompletnie je ignorował, opanowany i spokojny . I tak, Lecter ma duży wpływ na Willa (ale co się dziwić, zwykle swoim psychiatrom powinno się móc ufać ), ale.. myślę, że gdzieś od rozdziału 10-ego Will też zacznie bawić się w manipulację ::
(tak, to wpływ sezonu 2 i dark!Willa ;p)

Cytat :

Końcówka mrozi krew w żyłach, bo jeśli jest to osiągnięcie etapu pierwszego to, aż strach pomyśleć, jakie ma w zanadrzu kolejne plany.

Tbh, Lecter chce uświadomić Willowi jego prawdziwy potencjał . Zrobić z niego artystycznego mordercę na swój kształt i podobieństwo, kogoś równego mu, ale wciąż od niego zależnego, kogoś, przed kim mógłby się odsłonić i kto nigdy by go nie opuścił. To był jego cel w serialu i taki będzie też u mnie xD. Will miał pecha, bo przykuł swoim unikalnym darem (nadmiernie rozwiniętą empatią) jego uwagę ;p.
Ja w ogóle porównałabym ich relację do tej Persefony i Hadesa, gdzie Władca Podziemi porwał niewinną istotę ze światła i ukrył w mroku, podstępnie przywiązując do siebie ziarnami granatu i czyniąc z niej swoją królową. Albo, jeszcze lepiej: do tej z Upiora w Operze pomiędzy Christine a Erikiem, gdzie Erik zakochał się w potencjale i talencie Christine, zaczął ją trenować i dostał obsesji na jej punkcie, nawiedzając ją. Tylko że przy Lecterze jest jeden wyjątek: on nigdy nie pozwoliłby Willowi odejść z kimś innym (jak Erik pozwolił Christine z Raoulem) - czy odejść w ogóle (jak widziałaś w tamtej scenie w serialu), bo on chce być jedyną liczącą się osobą w życiu Willa. Taka mała obsesyjka . Sam Hannibal porównał ich do Achillesa i Patroklesa zaś, kolejnej tragicznej love story xD.

Cytat :

A jeśli chodzi o bonus, to również mi się spodobał. Lubię w nim to, jak ujęłaś postać Stilesa, czyli to jego rozumowanie w formie pytań, które tutaj powiedział na głos, a potem w charakterystyczny dla niego sposób się tłumaczył ze swojego faux pas, czy to jak przysiadł się do Willa i dopiero po fakcie spytał się czy może to zrobić i wiele innych, jak choćby uniesienie rąk do góry w geście zaprzeczenia jego wyraźnie prawdziwej sugestii. Cały Stiles Fajnie, że we wspomnieniach pojawił się Oliver, pamiętna postać Stiles z przedstawieniem swojej historii w jednym zdaniu: Stiles Stilinski, ADHD, PTSD i podejrzenie depresji mnie rozwalił

Haha, przyznam, że to, o czym mówisz, mi się właśnie na początku fajnie pisało (ahahaha, Stiles jest całkiem bezpośredni, nie :: ?). I mam ogromny uśmiech właśnie na buźce, że ci się spodobało . Ale potem utknęłam, bo miałam problem z poprowadzeniem rozmowy Stilesa i Willa, bo mimo że oni aktualnie są całkiem podobni, to i tak różnią się za bardzo... taką atmosferą wokół siebie; Will ma o wiele bardziej ciężką i mroczną w porównaniu ze Stilesem i to chyba dalej by nie wypaliło ;//..

Cytat :

Z kolei losy Willa, które są dosyć zagadkowe przyciągnęły moją uwagę. I ostatnią linijkę już kojarzę, że pojawiła się w serialu

Huh... jego losy rzeczywiście wydają się zagadkowe z tej perspektywy .. I like it xDD. W skrócie powiedziałabym, że należy ostrożnie wybierać przyjaciół ;DD
Yup, trochę sparafrazowana, ale sens jest podobny xD ;**

Dziękuję za wspaniały komentarz, mój skarbie ;*********** Ściskam z całych sił !

Nadrobiłem to co miałem do nadrobienia


Klimat psychozy nieco się zmienił w trakcie trwania opowiadania, ale jest tak fajnie Znacyz, średnio fajnie. Lubię psy, tym bardziej Maksa, staruszka golden retrievera mojej koleżanki xdd Wieć gdyy Hannibal coś mu zroibł !!!

Genialnie wyszło to, jak ostantim zdnaiem ostatniego rozdizału było "William Graham smakował lepiej..." xddd

Solve,

Cytat :

Nadrobiłem to co miałem do nadrobienia

I nawet więcej na AO3 ! Powinnam sprezentować ci za to jakieś ciasteczka z wdzięczności ::

Cytat :

Klimat psychozy nieco się zmienił w trakcie trwania opowiadania, ale jest tak fajnie Znacyz, średnio fajnie. Lubię psy, tym bardziej Maksa, staruszka golden retrievera mojej koleżanki xdd Wieć gdyy Hannibal coś mu zroibł !!!

Hah, mogę zapewnić, że psy zawsze będą bezpieczne xDD. Hanni je toleruje, jako że są dobrze wychowane i posłuszne, a on nie cierpi tylko chamstwa, więc tak naprawdę nic do nich nie ma ;D. Poza tym, że, ekhm, zostawiają ślady brudnych łap na jego czystych podłogach i sierść na garniturach... a on ma OCD
Nawet w serialu Fuller zapewnił nas, że psy będą żywe, nic im nie będzie, a teraz, w s3, możemy im też wybrać imiona tak, jak w s2 ochrzciliśmy Applesauce

Cytat :

Genialnie wyszło to, jak ostantim zdnaiem ostatniego rozdizału było "William Graham smakował lepiej..." xddd

No cóż xDD... Jak to powiedziała Hanniemu jego psychoterapeutka:

...co racja, to racja

Dziękuję strasznie za komentarz - tu i na priv - i tulę!! ;*******